Bij mijn coaching sessies maak ik gebruik van systemische familie opstellingen.
Regelmatig werk ik dan met een tafelopstelling.
Het is een mooie manier om snel een verdiepend beeld bij iets te krijgen.
Ik laat mijn cliënten met behulp van poppetjes en voorwerpen een vraagstuk of situatie op tafel vormgeven. Ze kunnen er dan, letterlijk, met wat meer afstand naar kijken. Kan heel verhelderend zijn! Hoe ziet dat beeld eruit als je de woorden en verhalen weglaat die zich in je hoofd hebben gevormd? Het klinkt simpel en toch…het geeft vaak grote inzichten.
Zo stelde cliënte A haar nieuwe samengestelde gezin op in de sessie die we deden. Het gaf veel informatie over de plek die elk gezinslid innam. En wat daar wel en niet aan klopte. Wat er buitengesloten werd. En zo konden we het hebben over hoe ze thuis met elkaar stappen konden zetten om iedereen meer tot zijn recht te laten komen.
De basistechniek van tafelopstellingen en systemisch waarnemen leer ik ook aan kindercoaches/-therapeuten in opleiding. Daar vooral omdat het een mooie beeldende aanvulling is op het (intake)gesprek wat zij doen. Hoe wordt ieders plek in het gezin ervaren op een diepere laag? Heeft alles een plek? Hoe ziet het er in beeld uit? Wat wordt er zichtbaar onder de woorden?
Systemische opstellingen, of dat nu op tafel is, met vloerankers of met representanten, laten vooral dat zien, wat in de onderlaag speelt. En pas als je bij die kern aankomt, kan er iets in beweging komen. En kan het weer gaan stromen in je leven.
